هاتف از گوشه ی میخانه دوش

 

گفت: ببخشند گنه، می بنوش

 

عفو الهی بکند کار خویش

 

 مژده ی رحمت برساند سروش

 

لطف خدا بیشتر از جرم ماست

 

نکته ی سر بسته چه دانی خموش

نوشته شده در دوشنبه 87/7/22ساعت 11:12 صبح توسط زهـــرا* نظرات ( ) | |