این مـنم ره یافته در مـجلس سلطان خـویش جان دهم شکرانه چون دیدم رخ جانان خویش دیگــران گــر ســـــــیم و زر آرنـد از بــهر نــثار من نثار حــضرت جــانانه ســازم جــان خــویش دارم از دیــــده شـــرابــی و کــــبابی از جگـر تـا خـیال دوست را آرم شــبی مـهمان خـویش داشــتم پـیمان کـه از پـیمانه بـاشم مـــجتنب باده چون پیمود ساقی رستم از پـیمان خـویش راز من از اشک سرخ و روی زردم فــاش شد مــن نکـــــــردم آشکــارا قــصه پــنهان خــویش از جــراحت هــای او داریـــم راحت هــا بسی زان که از دردش همی یابد دلم درمـان خـویش جـــوهر کـــان را سـلاطین مـــعانی طـــالبند شکر ایزد را که بـاری یــافتم در کــان خــویش گــوهر کــان را نمـــی یـــابند غـواصـان عشق شادی جان کسی کـو یـافت در عمان خــویش شادی دنیا و هم عُــــقبی شــود آن حسـین ایــن گـدا را از کـرم گـر تـو بخوانی آن خــویش (منصور حلاج) ســــــــــــــلام استاد بزرگوار، زیارت قبول
| Design By : Pichak |
زندگی مانند آب روان جاریست...
LinkDump
