ای دل ار آشــــنای ایــن کـــویی وصـل بیگانه چـه مــی جـویی بگذر از خود که در حریم وصال در نگـنجی اگـر چـه یک مویی شســــته گـــردد گـــلیم اقــــبالـت دست از خــویشتن اگــر شــویی رقص ها کـن ز زخـم چــوگانش که به میدان عشــق چـون گـویی جوی جویان به سـوی دریـا رو از چه سـر گشته اندر این جــویی چــون بـدان بـحر آشــنا گشــتی بکـــــش از تــن لبــاس در تـــویی غــرقه بــحـر وحــدت ار بـاشی خــود نـماند تــویی و هــم اویــــی رو ســـــوی لامکــان بیار حسـین تا بری ره به ســوی بـی ســویی چون به معنی رسیدی از صورت از تــو زیــبا بــود اگــر گــویــی که جهان صورت است و معنی یار لیس فـــی الدار غــــیره دیـــــار (منصور حلاج)
| Design By : Pichak |
زندگی مانند آب روان جاریست...
LinkDump
